Heerlik ontspannen!

Lieve Allemaal,

Het was even een beete knippen en plakken , maar met een paar plasic vuilniszakken en duktape, konden we de auto waterproof maken. 2 Van de ramen zijn namelijk kapot en willen namelik niet meer dicht, geen tijd om ze te laten maken dus maar dicht plakken en hopen dat de auto er nog staat als we terug komen. De vlucht van Palau naar Manilla was voorspoedig. Geen gekkigheden, we hadden met zijn tweeen 3 stoelen en konden dus redelik languit zitten. Drew had een hostel gereserveerd, dus lekker makkelijk vanuit het vliegtuig direct naar de kamer. Midden in Makati, het shopping en uitgaans centrum van Manilla. Maar na een dag of twee in de stad rongeslenterd te hebben en genoten van een heuze IMAX film, werd het de hoogste tijd om de eilanden op te zoeken. Onze keus was op Palawan gevallen, de laatste frontier....

Cebu Air vliegt direct naar Puerto Princessa, hier wil je zo kort mogelijk verblijven, het is een vies stadje met te veel mensen en veel te veel verkeer! 5,5 Uur in de minivan naar El Nido, een vreselijk lief dorpje. De mensen zijn super vriendelijk, er zijn bijna geen toeristen (laag seizoen, laat je niet van de wijs brengen;-)

Natuurlik willen we graag een dag duiken, we besluiten met SeaDog divers te gaan. Het landschap doet ons toch een beete aan Palau denken. Limestone, overgroeit met groen, alleen hier steken de limestome kliffen veel scherper er uit en is er dus moinder begroeiing. Onderwater was mijn verwachting redelijk hoog als het op macro aankomt. Maar hoewel de geografie ongelooflik was, vond ik het erg tegen vallen kwa klein spul. Een stuk of 6 verschillende soorten slakken verdeeld over 3 duiken, mmm. Ook hier viel me erg op dat er veel koraal bleking was. In Palau hebben we daar ook erg last van en van en zag dat Palawan niet bespaart is gebleven.

Als we opzoek zijn naar een tentje om te gaan eten, kunnen we ons geluk niet op, we vinden Habibi een shisha bar. Voor de gene die geen idee hebben waar ik het over heb, een shisha is een waterpijp, de tabak wordt gefilterd door water en is dus technisch gezien door ons exrokers als een legitieme manier om toch zo nu en dan wat nicotine binnen te krijgen. Onze favo smaak is dubbel appel met in het water een glaasje vodka, dit is na nodig onderzoek:)

Verder relaxen we voornamelijk, dit word verstekt als ik na een maaltijd flink getroffen wordt met explosieve voedselvergifteging. Nog nooit ben ik zo ziek geweest! Drew, erg bezorgt en bang dat het dengue of malaria is, neemt de beslissen de bus terug te boeken voor de volgende dag. Voor het geval dat we dichterbij een ziekenhuis moeten zijn. Gelukkig valt het mee, ik voel me beter, goed genoeg om te reizen in elk geval. Terug in Puerto slapp ik de rest van de dag.

Gister veel beter! Beide een brommer/motor gehuurd. Ik was lichtelik bezocht om de versnelling , maar het was als een tweede natuur, ik had zo’n brommer in Thailand! Wat een heerlijkheid! Ik was vergeten hoeveel plezier ik had in het rijden van zo’n ding. Door een fantastisch mooi landschap scheuren we naar Sabang, door rijstvelden en kleine dorpjes. Het is echt opletten, niet op het verkeer, maar men droogt de rijst gewoon op de weg!!! Drew moest schijnbaar vreselijk om mij lachen, overal waar we langs mensen rijden beginnen mensen heftig te zwaaien en willen met me praten. De andere reden was dat ik steeds stopte om foto’s te maken van vlinders..... Het waren bloemetes maar hey, die Amerikanen snappen dat niet:)

Helaas eten we die zelfde avond weer iets verkeerts, ahhahahah, ach zijn nu alle twee aan de race. Het mag de pret niet drukken want nog een laatste dagje shoppen in Manilla. We hebben 12 uur tussen onze vlucht dus dit keer naar de marktkraampjes, waar e niet goed wordt van het meneer, mevrouw!!! Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!!!!!

Hahahhaahahahahahahha, nee hoor het heeft wel wat. Al lachend spelen we badcop, good cop en dingen zo een leuk prijsje voor mijn nieuwe telefoon $20 niet slecht!!

Nog een paar uurtjes en ik zie mijn honden weer, kan niet wachten! Zo te horen, misten ze me enorm, ach niet iedereen wil 2 uur per dag een paar honden uit laten. Gelukkig heeft Laura ze een paar keer mee naar Babedoab genomen. Drew moet zondag weer op de boot en zo te horen zal het een maand of 2 a 3 duren voor hij weer een week aan land heeft, pfffffff.
Nog even een dagje genieten dus!!!
Heel veel liefs,
NicXXX