Dit is leuk!!

Lieve Mensen,

Ik ben nu ruim 3 weken in Palau. Men zegt dat je binnen 3 maanden weet of Palau voor jou is of niet. Ze hebben het natuurlijk niet over de vakantiegangers of touristen. Die blijven wel terug komen als ze eenmaal geweest zijn. Nee, ze hebben het over de mensen met een werkvergunning. Dus waar ben ik dan nu na 3 weken? Eerlijk gezegd heb ik geen 3 maanden nodig om te weten of ik er voor een bepaalde tijd kan blijven, 3 weken is genoeg. Ja, ik ga het wel redden voor een jaar, veel verder vooruit wil ik niet denken. Er kan tenslotte een hoop gebeuren in een jaar.

Het duiken wordt alleen maar beter. Ik ben naar Pellilu geweest, dit is een van de zuidelijke eilanden waar de stromingen vreselijk kunnen zijn, met vreselijk bedoel ik dat het de beste zijn want dan komt het grote spul een kijkje nemen. Ik had pech want de stroming op de ‘Express’ draaide net voor onze ‘hooking spot’, dit is een plek vol tegen stroming in, waar je met een haak je zelf aan het rif vast haakt of vast houd met je handen. De langzaam zwemmende en 2 meter grote Merlijn maakte het meer dan goed. Op Blue Corner bij Ngemelis zijn de grijze rifhaaien zich aan het voortplanten. De vrouwtjes, maar ook sommige mannetjes zitten vol met bijten. Ja, haaiensex is niet de meest romanische manier van sex.
Ik moet wel over de duiken praten, want ik heb al ruim 2 weken geen vrije dag gehad en voorlopig zit dat er ook nog niet in. Ach het leven van een duikinstructeur......

In oude samenleving van Palau werden de 4 machtigste clan chiefs in een district, door de vrouwen gekozen. De vrouwen die door geboorterechten het meeste te zeggen hadden, maar je kon je ook opwerken door persoonlijke prestaties in een clan. Wanneer een man met een vrouw trouwt, leent hij als het ware de vrouw en later eventuele kinderen, van zijn schoonfamilie. Hij ‘betaald’ met voedsel en de zogenaamde moneybeads. Deze worden overigens nog steeds gebruikt bij geboortes, begrafenissen en voor het bouwen van een huis.

Het samenkomen van een clan werd in een Bai gedaan. Een gemeenschapsruimte betaald door de chiefs. Elk dorpje heeft minimaal 1 Bai, met een geestenhuisje ernaast. Een chief had meestal zijn eigen Bai waar hij vergaderde met andere chiefs. Hier werden vrouwen niet toegelaten. In de gemeenschappelijke Bai werden vaak cursussen gegeven van het bouwen van een huis tot seksuele voorlichting aan kinderen, maar ook er werd ook gefeest. Zo stuurden andere dorpen hun Bai vrouwen om de mannen te vermaken met verleidelijke dansen. Hier volgden geregeld bruiloften uit voort. Zowel de binnen als buitenkant is volledig beschilderd met bont gekleurde tekening die verhalen vertellen over bekende geesten, lokale helden, oorlogen, maar ook veel seksgetinte verhalen. In begin 1900 maakte een duitse professor foto’s van de lokale Bai, hier is boven de ingang een naakte vrouw met haar benen gespreid, uit hout gesculptuurd te zien. Er waren er ooit 4 van op Palau. Deze zijn nu in een museum in Duitsland.

De haaien zijn trouwens niet erg bijterig naar duikers, dus wees maar niet bang er zijn ook hele kleintjes, die zal je willen knuffelen.

Veel liefs en houd me op de hoogte van jullie belevenissen.
X NicX