Het dagboek van een ex- nicotine junk

Lieve allemaal,

Ik had net als altijd een verhaal willen schrijven van mijn belevenissen in Palau. Maar deze keer worden mijn dagelijkse gebeurtenissen zo overschaduwd, dat ik het graag met jullie wil delen.

Dag 1
Mijn puppy maakt me wakker, hij heeft een koude neus, want na weken werkt de airconditioner weer. Ik draai me om het is 5.15 am, ahhhh nog 10 minuten, maar hij is op. Wakker en klaar om te gaan. Mijn handen voelen automatisch mijn nachtkastje af, op zoek naar mijn sigaretten en aansteker. NEEEE, VANDAAG IS DE DAG!!!!

Als mijn ochtenritueel is voldaan, zonder mijn gebruikelijk 3 sigaretten, voel ik me sterk. De hele dag voel ik elke cel in mijn lichaam zoeken op mijn gebruikelijke bewaarplekken.

Dag 2
Ik heb besloten om Diogie s’ochtends aan een lange lijn uit te laten, zodat hij genoeg ruimte heeft om met Ranger (de hond van de Koror State Rangers)te spelen. In mijn zak voel ik een bekende form, een filter! Yack! Mijn ogen worden als een magneet naar de grond getrokken, honderden filters liggen versprijd en dan te bedenken dat het pas nog hard geregend heeft en het meeste al heeft weg gespoeld.
Op de boot vraagt een van mijn gasten of ze mag roken en of ik er bezwaar tegen had, al wetend van mijn onthouding. Op dat moment weet ik het zeker, ik wordt geen klagende antiroker. Geniet en koester elke sigaret die je besluit te roken, anders is het, het gewoon niet waard.

Dag 3
De eerste gedachten over een sigaret verschijnt pas bij mijn eerste kopje koffie, net voor ik mijn tanden ga poetsen.
Als ik s’avonds met vrienden een film zit te kijken, merk ik op dat iedere keer de acteur een sigaret op steekt en een diepe haal neemt. Mijn longen zich vullen met schone rijke lucht. Ik wacht op de steken in mijn borst, het beklemmende gevoel dat mijn longen vol zijn, het beetje snot wat maar niet los te hoesten is en de mist die rond mijn hoofd hoort te zweven.
De wil om niet te roken is groter dan de wil om wel te roken!

Dag 4
Het is 1 van die dagen, de zon schijnt fel, er zijn wat prachtige wolken in de lucht, een beetje wind, de oppervlakte is als een spiegel die de rock islands weerkaatst. De wereld lacht, want zelfs onderwater kan het niet stuk, het zicht is forever wanneer er 2 mantas verschijnen die ons zo’n 20 minuten animeren. Heel even denk ik aan een lekkere peuk, maar ik lach het zonder blikken of blozen weg, pfffff.

Dag 5
Is het echt pas dag 5? Ik kan me bijna niet voorstellen dat ik 20 sigaretten per dag gewoon wegrookte. 20 Sigaretten per dag..... dat zijn er 140 per week........ 7280 per jaar!!!

Dag 6
Heerlijk al die mensen die weken, maanden, jaren lopen te zeuren hoe slecht roken wel niet is voor je gezondheid. Niet meer roken in het openbaarvervoer, niet op de werkplek, niet in de bar of een restaurant, nog even en het mag niet meer in de open lucht. Deze mensen die met hun adviezen niets anders, dan jouw welzijn in gedachten hadden, vol stimulans reageren met ‘nou maar kijken of je het volhoudt’ grrrr
Mijn humeur??? Nee geen last van!

Dag 7
De echte reden waarom ik wil stoppen. Ik wil leven. Tijd gaat voorbij en het gaat sneller en sneller!

Dag 8
Al eeuwen vastzittende snot komt lost vanuit mijn longen, luchtpijp en keel. Ik hoest nog steeds maar nu doet het geen pijn als ik even diep hoest. Als ik mijn DMT achter op de boot, mijn plekkie, heer lijk zie genieten van een diepe hijs van een marlborough light, wil ik bijna niets liever........... bijna!!!

Dag 9
Aan de bar zie ik een heel charismatische dame zitten, er hangt een gordijn van rook om haar leren verschrompelde huid, haar haar is wit met een gele lok aan de voorkant en haar linkerbeen beweegt snel op en neer. Dan begint ze in haar tas te graven, de bewegingen worden steeds wanhopiger, je ziet de frustratie groeien, ze kijkt om haar heen, van wie kan ik een peukje bietsen? Ooit mijn toekomst beeld? De keus is aan mij!!!

Dag 10
200 Sigaretten niet gerookt. Nog net geen 200 sour worms gegeten, maar mijn zoete trek is volop terug, of moet ik zure trek zeggen?

Dag 11
Bewolkt, regen en wind. Ik haat het om nat te worden voordat ik ga duiken. De eerste bui had ontweken kunnen worden als Diogie niet zo leuk aan het spelen was met Ranger. De regen daarop volgend was terwijl ik de boot aan het laden was, de gasten op ging halen, op weg naar de duikplek, tijdens de duik, tijdens lunch, volgende duik, terug weg, uitladen van de boot en op weg naar huis. Regen seizoen? Nee gewoon Palau, soms regent het en soms schijnt de zon.

Dag 12
Roken voelt als iets uit een vorig leven. Ik bedoel ik word niet meer wakker zoekend naar mijn sigaretten. Ik check mijn tas niet meer , maar ik eet. Maar het beste komt nog, Pa en Ma jullie zijn fantastisch nu kan ik mijn nieuw gevonden lust voor snoep heer lijk loslaten op spekjes drop, koek pepernoten, chocola en ga zo maar door. Ik deel het met huisgenoten en vrienden, die gezellig met mijn antirook eetbuien meedoen.

Dag 13
Iemand vraagt me waarom ik gestopt ben? Omdat ik mentaal sterker ben dan een sigaret. Ik bedoel, een sigaret blijft voor een exjunk het lekkerste wat er is. Zelfs de anti-roker weet dat als ie een hijs neemt van zo'n heerlijke kankerstok, hij binnen de kortste keren aan zijn gebruikelijke routines zit. Ik zal altijd, altijd een sigaret willen roken, maar mijn wil om het niet te doen is groter!
En zo werd ik toch een antiroker...

Dag 14
Ik heb zo'7 tassen die ik afwisselend in een week gebruik, ben nummer 8 aan het maken. Tenminste ik dacht dat ik ze allemaal regelmatig gebruikte. Nee mam, het is geen boterham met pindakaas die weken in mijn tas zat maar half vastgekoekte peuken, lege pakjes en folie. IIIIIIIEEEEEWWWW

Dag 15
Diogie heeft een nieuwe vriendin, Diogie. Ja erg orginele naam, hahaha.
Anyway gisteravond was ik bij Kramers en een kennis heeft zijn hond mee. Ze is prachtig en lijkt best wel op mijn Diogie. Ik hou het niet langer uit en loop naar huis. Ze volgt me helemaal tot aan het hekje. Als ik mijn Diogie aan haar voorstel is het liefde op eerste gezicht. De rest van de avond had ik geen kind aan mijn pup.

Dag 16
Ik ben vrij, hoef niet te werken, geen boodschappen te doen of rekeningen betalen. Helemaal niks wat 'volwassenen' moeten doen. Ik voel me net een klein kind als ik met Diogie over het strand ren, een kuil van een meter diep graaf (ok Diogie deed al het werk, maar ik stond er bij en ik keek er naar).
Aan deze dag lijkt geen eind te komen, in goede zin. Eindelijk voel ik me totaal ontspannen.

Heel veel liefs,
NiX